Wonder, czyli Cudowny Chłopak

Szukając dobrego filmu familijnego z przesłaniem , możemy mieć nie lada wyzwanie. Bardzo często są one schematyczne do bólu (żeby nie było, tutaj zakończenie też nie jest odkrywcze), gdzie na samym początku przewidzimy całą fabułę. Tutaj tego nie ma, a jeśli nawet to wszystko w gronie wyśmienitych aktorów, którzy to przyćmiewają. Zakończenie jest szczęśliwe, ale wręcz oczekujemy tego po filmie familijnym!

Cudowny Chłopak to wzruszający film o rodzinie, przyjaźni, radzeniu sobie z różnymi problemami oraz postrzeganie sytuacji z punktu widzenia głównego bohatera, rodzeństwa, rodziców czy przyjaciół. Film w bardzo prawdziwy i w przejrzysty sposób pokazuje nam ludzkie zachowania oraz uczucia. Ukazuje reakcje oraz sposób myślenia zarówno dzieci jak i dorosłych postawionych w niezręcznej sytuacji.

1. Auggie – przeważnie gdy postać jest dobra jest również ładna i zadbana. Tutaj jednak postanowiono zerwać z tym schematem; dzięki czemu, dzieci nauczą się nowych skojarzeń oraz innej reakcji na osoby z pewnymi wadami/zdeformowaniami. Auggie pokazuje nam jak sobie radzić z problemami, dodaje otuchy oraz pociesza. Pokazuje, że chcąc walczyć możemy zmienić otoczenie wokół nas i zwyciężyć.
2. Via – Wzorowa córka i dobra uczennica, morał jest prosty. Każdy ma problemy, to że o nich nie mówi nie znaczy iż one nie istnieją. Ze względu na wadę syna, rodzice (zwłaszcza mama) skupiała całą swoja uwagę na nim, zapominając często o córce. Każdemu z dzieci powinno się poświęcać uwagę w takim stopniu jakim potrzebuje.
3. Isabel Pullman – idealny przykład matki, która po narodzinach dziecka z nieznana wadą/chorobą, poświęciła się jego wychowaniu odstawiając i wręcz zapominając o swoich pasjach, zainteresowaniach oraz marzeniach. Dzieci zmieniają bardzo wiele w życiu rodziców, ale nie mogą zapominać o sobie. Gdy Auggie poszedł do szkoły, jego matka nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Dopiero z czasem postanowiła ukończyć studia i się rozwijać! Ważnym jest by również nie zaniedbywać relacji ze swoim drugim dzieckiem, które jest w pełni zdrowe i nie stwarza nam problemów.
4. Miranda – na obozie jako historie swojego życia, podała historię życia Vii; koleżanki jej zazdrościły, stała się popularna i lubiana. Miała dokładnie to czego potrzebuje zagubiona nastolatka, szkoda tylko, że zapomniała o swojej najlepszej przyjaciółce. Nie warto podszywać się pod kogoś innego, bo z czasem sami zobaczymy, że nie jest nam z tym dobrze i zatęsknimy za prawdziwymi relacjami zbudowanymi na prawdzie. Miranda w porę naprawiła swój błąd, oddając główna rolę przyjaciółce w przedstawieniu.
5. Julian oraz jego rodzice – Julian od początku odnosił się źle do Auggiego, uważał się za lepszego bo uczył się w prywatnej szkole od początku, był przystojny oraz miał bogatych rodziców. Przez cały rok sprawiał mu przykrości, które dorosła osoba by zignorowała. Dla dzieci nawet zabranie cukierka czy kredek jest problemem, który należy rozwiązać we właściwy sposób.
   Scena Juliana z rodzicami u dyrektora – rodzice sądząc, że skoro dofinansowują szkołę to są jej „właścicielami”, a jego synowi zostaną wybaczone różne wybryki. Nie rozumieją istoty problemu w porównaniu do Juliana, który zrozumiał swoje postępowanie! Zrozumiał to 10-latek, a jego rodzice nie potrafili; widać było jak wychodził, iż jest mu przykro i trochę wstyd za zachowanie jego rodziców.
6. Dyrektor, Pan Brown – dwójka cudownych pedagogów z powołaniem, motywowali swoich uczniów, wspierali ich i rozwiązywali problemy w dorosły i poważny sposób; nawet jeśli dotyczyły one dzieci. Nie ignorowali ich jak to często się robi, a stawiali im czoła.

Realność scen

W filmie urzekła mnie prawdziwość relacji między dziećmi oraz to w jaki sposób on się ze sobą komunikacją. Przedstawię dwie sytuację:

1. Kiedy Auggie po halloween przestał się odzywać do Jacka. Summer przysiadła się do niego na stołówce, rozmawiają ze sobą i dziewczynka mówi:

„ S: Chciałabym poznać kogoś miłego

A: Ja też

S: Summer”.

Bez żadnego zająknięcia, zastanowienia po prostu wyciągnęła dłoń i chciała się zaprzyjaźnić. Gdy byliśmy dziećmi wszystko było dużo prostsze, rozmowy, prawda czy zawieranie przyjaźni.

źródło: mat. prasowe

2. Rozmowa podczas gry komputerowej Auggiego i Jacka. Jack znalazł sposób by z nim porozmawiać, wyjaśniają powoli sytuację i mówi:

„ J: Wybaczysz mi? Znów jesteśmy przyjaciółmi?

A: Ok.”

I znów ta sama sytuacja, krótka rozmowa, napisane prosto z mostu o co chodzi i powrócili do bycia najlepszymi przyjaciółmi <3

źródło: mat. prasowe

Film uczy tolerancji, walki z problemami oraz rozwiązywania konfliktów w dorosły sposób. Cudowny chłopiec dostarczył mi wielu pozytywnych oraz skrajnych emocji, sceny radości i płaczu były przeplatane scenami refleksji. Oczywiście jest to film familijny więc ilość słodyczy jest duża, ale cukier został nam odpowiednio dawkowany. Ponad to uczy akceptacji innych oraz zmian, następują one w życiu każdego człowieka i należy stawić im czoła, a nie uciekać i się chować we własnym pokoju.

Dla kogo jest film? Dosłownie dla każdego: córki, siostry, babci, dziadka czy wujka. Każda z osób odnajdzie w nim coś dla siebie patrząc na mnogość i różnorodność morałów.

Film obejrzany w kinie Atlantic 🙂

źródło: mat. prasowe